... e eu non podo estar máis contenta!!!
Da man da miña amiga Noemí, e dentro de tres semaniñas tan só, "O agasallo de Anya" estará no deserto. Si, no deserto, concretamente en Khamlia que é unha pequena localidade situada ao leste de Marrocos, ao pé das dunas de Erg Chebbi e ás portas do Deserto do Sahara. A súa poboación é de pouco máis de trescentos habitantes que son mestura de bereberes, árabes e membros de diferentes tribus de orixe sub-sahariana.
Pois ben, para alí levará Noemí (e mais Iago e Antón) un par de exemplares da miña novela para seren contados e traballados cun grupo de rapaces e rapazas da pequena escola local.
A que é un proxecto ben interesante?
Para levalo adiante, Moha que é o seu mestre e dinamizador e ao que podedes ver na foto xunto co seu alumnado, está agora mesmo traducindo ao árabe o texto resumido e adaptado que lle enviamos en español xunto coas ilustracións da novela.
Noemí contaralles, na escola, a historia de Anya e Xiana en español mentres vai proxectando esa versión particular en árabe que andamos a artellar nestes días. O dialecto bereber que eles falan é o amazigh pero cóntanos Moha que na escola comunícanse utilizando árabe ou ben francés.
A cada un dos dezaseis rapaces e rapazas que participarán na actividade farémoslle chegar, como recordo desta experiencia arredor de "O agasallo de Anya", un pequeno e particular "diario" xunto cun bolígrafo para que eles e elas, igual que Anya, tamén teñan oportunidade de expresar por escrito o seu sentir.
Completarán a actividade confeccionando, coa axuda de Noemí, unhas fardeliñas de tea nas que poderán gardar o seu pequeno diario como fixo Anya no seu momento...
Con esa finalidade, o pasado venres pola tarde estivemos as dúas facendo probas, organizando ideas, cosendo teas e charlando ilusionadas arredor desta fantástica actividade. Pero que ben o pasamos!!!
Moitas grazas Noemí, por pensar en Anya, en Xiana e mais en min para desenvolver o teu proxecto en Khamlia. Agardo que sexa unha experiencia moi positiva para ti, para vós, pero tamén para todos eses nenos e nenas que terán a sorte de pasar unha xornada contigo na súa escola.
Ao seu regreso, ou mesmo desde alí se hai posibilidade, contarémosvos como resulta a idea, pero... a que pinta ben?
8 comentarios:
que idea tan xenial. Con estes proxectos educativos polo mundo dá gusto.
Ben sei que igual non é o lugar máis axeitado para facer esta pregunta mais levo tempo querendo ter unha igual: Onde pode mercarse a camisola que levas na última foto?
Que ganas de ler o libro!! e que proxecto tan bo. Fun compañeira de Xosé Tomás varios anos e é un puntazo que as ilustracións sexan del
Si Catuxa. Alégrame un montón que che guste. Vai ser unha experiencia alucinante para todas as partes!
Grazas! Un bico.
Hahahaha...
A camisola é de Caramuxo, a verdade é que xa ten uns anos e non sei se lles quedarán pero podes intentalo.
www.caramuxo.com ;)
Un saúdo, Ratiño!
Que guai que che apeteza lelo Susana. A min tamén me vai prestar un montón ler a túa crítica ;)
E si, penso que fuches a primeira persoa que se me veu á cabeza, nunha clara asociación, cando tomamos a decisión de que o ilustrase Xosé Tomás. Sen dúbida, soubo mellorar o texto considerablemente ;)
Grazas. Un biquiño!!!
Grazas a ti veciña!!! Non podería levar mellor historia conmigo que a da túa Xiana e a túa Anya!!! Eu encantada de levalas e de levarte a ti tamén de algún maneira...Sei que os rapazas e rapaces de Khamlia van a disfrutala un montón.Cando ando de viaxe nunca me apetece volver, pero desta vez estarei desexando chegar a casa para contarcho todo.
bicos
Ohhhhh!!! Grazas Noe.
A min tamén me tarda que marchemos xa. Habémolo pasar moi ben, vós alí e eu aquí pero gozando con todo o que me vaias contando.
Que ilusión máis grande!!!
Un bico.
Publicar un comentario